Samed hocayla beraber eskiden babamların olan odayı komple boşalttık. Sadece bir televizyon ve masa kalmıştı. Samed hoca çantasından çıkardığı bir kalemle odanın tabanına mühr-ü süleymanı kocaman cizdi. Bana dönerek ışıkları kapat dedi. Tüm evin perdelerini çekip ışıkları kapattıktan sonra tam odaya girecekken Samed hoca bana dönüp bir bardak su getirir misin? Diye sordu. Başımla onaylayıp mutfağa gittim. Döndüğümde Samed hoca kalemini çantasına koydu. Çizim daha önce bitmişti. Kalemi yenş koymasına şaşırmıştım. Bana döndü ve odanın ortasına mühre doğru gelmemi söyledi. Amacımız Cânn a bedenimi vermek pahasına çağırıp geldiğinde mühürden çekilerek onu hapsetmek olacaktı ama çok riskliydi. Bedenime tutunursa hapsolmadan bende onunla birlikte kalabilirdim.

Mührün tam ortasına geldim samed hocada televizyonun önüne geçti ve cebinden bir küçük defter tarzında bişey çıkardı ve okumaya başladı.

La inne min farahü men ayne. Rahmül azra fül hacim.
Ardından bana dönüp SÖYLE dedi. Yukarı doğru bakıp bedenim senin artık! Alabilirsin ey Cânn! Rabbe hacer fe yin! Diye bağırdım sonda ki ağzımdan kendi çıkmıştı. Sessizlik oldu.. Samed hocaya baktım. Birden oda çökecekmiş gibi sallanmaya başladı.
Gözlerimiz faltaşı gibi açılmış bakıyorduk etrafa, bir yandan da ayakta durmaya çalışıyorduk. Birden bir karartı camı kırdı ve içeri girdi. Hızla bana gelirken mührün ortasından kendimi köşeye attım. Karartı mührün ortasına gelince donup kaldı. Sallantı bitti. Gözlerim yere bakıyor yüzüm gülüyordu. Birden başardık diyerek Samed hocaya döndüm ve dehşete kapıldım. Samed hoca yüzü güler bir şekikde kurtuldun diyordu fakat arkasında camdan giren karartının katkat fazla büyüklüğünde bir karartı vardı.

Dikkat et! Diye bağırdım parmağımla işaret ederek, samed hoca kendini bana doğru attı ve döndü. Karartı birden kalın ve gür bir sesle konuştu.

MiN YA EYHU RA! BEN CiNLERiN ATASI CÂNN! BU TUZAĞA BiR KEZ DAHA DÜŞER MiYiM? ACiZ ÇAMURLAR ŞiMDi ATEŞiN GÜCÜNÜ HiSSEDiN! +
Diye böğürürken Samed hoca ayaka kalktı ve güldü. Aklını kaçırdı diye düşünüyordum. Karartıya doğru adım atmaya başladı. Dur diyecektim fakat korkudan felç olmuş gibiydim. Karartının arkasına doğru yaklaştı ve Karartıya bakarken SEN BiR LANETSiN! Dedi ve bana baktı, güldü. Eliyle televizyonu itti ve masasından düşürdü.
Televizyonun arkasındaki duvara mührü süleyman çizmişti..