Hiç bir şey yapamıyordum. Kardeşimin gözlerinden yaşlar süzülüyor Hasan Amca'nın ise surat ifadesi delirmiş gibi duruyordu. Kardeşimi bırak, bana ne yapıyorsan yap. Onun hiç bir şeyle alakası yok dedim. Hasan Amca ise hırıltılı bir ses ile, senin ve senin kanından olan herkesi öldüreceğim. O bizim atamız. Bir çamurla neden böyle ilgileniyor ha? diyerek bıçağı biraz daha bastırdı ve kardeşim biraz daha doğrulup suratı acıyla doldu. Yalnız bir sıkıntı vardı. O sesi tekrar duymuştum.

Bana gel !..

Karşımdakinin sözleri bir kez daha aklımdan geçti. O bizim atamız.. Böyle dediğine göre karşımdaki Cânn değildi. O zaman neden bizle uğraşıyordu? O an kardeşiminde öleceğini hissettim. O da giderse yaşamama gerek kalmayacaktı. Artık bıkmıştım. Birden ses öncekilerden farklı geldi.

Bana gel !.. Onu kurtarabilirim.. Bana gel !..

Artık çarem kalmamıştı. Kardeşimin ölmesindense bunu yapacaktım. Birden içimden sana geliyorum.. Bitsin artık.. diye geçirdim. O an vücudumun güçle dolup taştığını hissettim. Tekrar, bu sefer sesli bir şekilde Cânn sana geliyorum dedim. Birden ağzımdan tuhaf sözcükler döküldü. MiN CUEM VE EL CÂNNE ! Lafımın bitmesiyle Hasan Amca böğürerek tavana doğru yükselip birden yere yığıldı. Kardeşim koşarak bana geldi. Sesli ağlıyordu. Başını okşadım.. 1

Bitti canım.. Bitti..