Kadın birden uzattığım kağıdı çekip aldı ve Dumansız ateşin tüm kudreti ! Ben bu büyünün başlangıcıyım ve sonu olmaya hakkı olan beşer, bunun sonunu getir ki sana hizmetten asla çekinmeyeyim ! dedi. Sonra yanındaki masadan aldığı çakmakla kağıdı yaktı. Kağıdın yanmasını bekledi ve daha sonra bana döndü. Artık bu evde onun ismini zikretme dedi. O derken Câ.. derken ETME ! diyerek sözümü kesti. Ondan bu kadar korkması ilginç şekilde hoşuma gitmişti. Başka bildiğim veya yapabileceğim bir şey yok, çık evimden hemen dedi. Bana yardım etmesi gerektiğini yoksa buradan ayrılmayacağımı söyledim. Sana yardım edemem. Kimse edemez, onun kudretinden kaçış yok. Çık evimden, beni de bu işe bulaştırma diye yalvarır bir sesle konuşuyordu.

Çıkmayı red ettiğimde ise birden sandalyesinden doğruldu ve ayağa kalktı. Bak ben küçük büyülerle uğraşan kendi halinde biriyim. Yaptığım işte insanlar daha büyük paralar versin diye yürüyemiyor numarası yapıyorum. Bu kadar aciz ve sahtekar biriyim. Benim sana yardımım olmaz. Çık git ne olur dedi. Ama büyüyü yok ettin dedim. O küçük bir büyüydü dedi. Küçük bir büyü için mi onlara hizmet ettiğini söyledin dedim. 1

Birden kadının gözleri fal taşı gibi açıldı. Nasıl? NASIL? ONLARA HiZMET ETTiĞiMi NEREDEN BiLDiN? dedi bağırarak.. Sakin ol kağıdı yakarken kendin söyledin ya diye karşılık verdim. BEN iBRANiCE KONUŞTUM ! ANLAMANA iMKAN YOKTU ! diyerek yakama yapıştı ve yapışmasıyla aramızda siyah bir şeyin parlaması bir oldu. Büyük bir gürültü çıktı ve kadın savrulup duvara yapıştı. 2-3 saniye duvar da asılı kalıp yere yığıldı. Kapı açıldı ve beni içeri alan kadın AYŞE HANIM ! diyerek kadının yanına koştu. Ben ise solukluğa evden çıktım ve koşmaya başladım..