Odama geçip yatağa oturdum. Gözlerim boşluğa bakıyor, olanları düşünüyordum. Tam o sesi duyduktan sonra olması acaba bunu Yusuf'a onun yaptığını mı gösteriyordu? Kafam iyice karmaşık duruma gelmişti. intihar etmeyi düşünmeye başlamıştım. O sırada doktor içeri girdi. Tezcanlı şekilde Yusuf'u sordum tekrar..
Doktor, Okan Bey öncelikle sakin olmanızı rica ediyorum.. Bu nasıl söylenir bilmiyorum. Doktorluk hayatım boyunca da hiç bilemedim. Yusuf Beyi kaybettik.. Başınız sağolsun dedi. Gözlerim dolmuş, midem yine kasılmaya başlamıştı. Görebilir miyim? diye sordum. Önce başını aşağı eğdi daha sonra, Kendinize hakim olabileceğinizin sözünü verirseniz evet dedi. Başımla onayladım. Morga gittiğimizde kendimi bi tuhaf hissetmeye başlamıştım. Morga girerken doktor, yalnız girmeniz sizin için daha iyi diyerek kapının yanına geçti. içeri girdiğimde yüzü kapalı olarak yatıyordu. Yüzünü açmak için elimi kaldırdım. Elim titreyerek yüzünü açtım. Gözlerim tekrar dolmuş ve akmaya başlamıştı göz yaşlarım.
Dışarı çıktım ve doktora dahi bakmadan yere bakarak odaya doğru yürümeye başladım. Odaya girdikten son doktor bir zarf uzattı ve Üzerinde size olduğunu yazıyor. Cebinden çıktı Yusuf Bey'in dedi. Zarfı aldım. Doktor odadan çıktı. Zarfı açtığımda katlı bir kağıt ve küçük bir fotoğraf vardı.

Fotoğraf, bir kadının fotoğrafıydı ancak tanımıyordum. Katlı kağıdı açtım ve okumaya başladım.