Bir iki part atayım ilgiye göre devam ederim.

Aslında arkadaşlarım bana göre sadece insanların iyi yönlerini görmeye çalışanlardı.Bir nevi pollyana misali de diyebiliriz.Ben farklı görünmek hiç bir zaman istemedim, neysem oyum. Bazıları ise ben neysem oyum diyip arkasındaki maskesini çıkartmaya yeltenmiyor bile onlara sözüm yok.

köşedeki bir banka oturdum ve etrafı incelemeye başladım. ardından güneşli hava olması nedeniyle yanımda bir gölge belirdi. gözümü oraya çevirdiğimde, benim gibi ilk senesi olduğunu tahmin ettiğim birini gördüm. Elini uzattı, "Merhaba, adım ibrahim" aklımda çeşitli düşünceler kuruyordum acaba samimi mi davransam soğuk mu davransam diye yaklaşık 2 saniye süren bir düşünceden sonra "Merhaba bende reghtar memnun oldum" diye çıktı ağzımdan.

Samimi olarak düşündüğüm tavır "Oo ibo ben de reghtar nabün" falandı.Ama daha ilk gördüğüm insana öyle cıvık yaklaşırsam gözünde kötü gözükürüm diye düşünüp düşüncemden vazgeçtim.Biz ibocuğumla konuşmaya dalmışken okulun kürsü taraflarında diğerlerini bastıran bi uğultu yükseldi. Hani bir uğultu gelir ardından diğerlerinde sessizlik olur ya o hissi yaşıyanlar bilir panpalarım.

iki çocuk daha ilk günden birbirlerine tavır, atar diye tabirlendirdiğimiz arada bir kız(dişi) olduğu için tahminimce bir güç gösterisi sergilemeye çalıştığını farkedince takmayıp tekrar önüme döndüm.ibo'ya sesleneceğim derken...