Devam...

yatakta oturmuş korku içinde sağa sola bakıyordum. Bir ses daha geldi korkma diye kafayı yiyordum galiba aklımı yitirmek üzereydim, bu neydi kimdi ne yapmalıydım bu kafamın içindeki ses neydi yine korkma dedi nasıl korkmamalıydım daha çocuktum gerçi böyle bir olayda çocuk dahi olmasan korkmamak mümkünde değildi sırt üstü uzandım en son söylediği söz korkmaydı kafamı çevirdim anneme baktım uyuyordu yine o ses rahatlamaya çalış korka dedi kimsin sen demek istiyordum ama diyemiyordum sanki içimi okuyormuş gibi bizim kim olduğumuz dün gördün dedi ama korka sana zarar vermek gibi bir niyetimiz yok dedi allahım neler oluyor diye içimde fırtınalar kopuyordu galiba ölüyorum diye düşündüm sanki kafamın içinde birisi var ve benimle konuşuyordu..