C. inerken ben de çıktım arabadan ve ona “yine görüşelim” dedim. Gülerek “Bence de kesinlikle görüşmeliyiz” dedi ve evine doğru yürüdü. Onu izlerken resmen mutlu hissediyordum kendimi! Arabaya bindim, öndeki sarışını evine bırakmaya giderken bir mesaj geldi telefonuma. Bakmadan da C. olduğunu anlamıştım. Açtım; “Eve gidince ses kaydını göndersene, çok merak ediyorum” yazıyordu. Belki de hiçbir cümle, o anda bu kadar etkileyici olamazdı…