14.11.2017 salı 22.47 nasıl bir haldeyim anlatacak bir kelime bulamıyorum 1 ay içinde tam tersine dönmüş hayat babamın pankreas kanseri olduğunu öğrenmem akabinde bu hastalık süreci ve tahmin edilen son , annemde müthiş bir umut var ama bu evrede olup kurtulabilen yok diyor doktorlar açıkcası kendimi çok yalnız çaresiz muhtaç hissediyorum biliyor musun kimseden fayda yok aile diye bir kavram yok tüm yük sırtımda şikayetçi değilim hiçbir şeyde fakat belimin bükülüp yere kapaklanmaktan çok korkuyorum çünkü ben düşersem bunca yükü taşıyacak biri yok , seni çok özlüyorum be güzelim sevdiğimden mi ihtiyaç duyduğumdan mı bencillikten mi bilmiyorum ama benimde ağlayacak bir köşem kalk ayağa silkelen diyen sevdiğim yanımda olsun istiyorum babam , ilk defa belki bana ihtiyacın var ama ben hiçbir şey yapamıyorum elden bişey gelmiyor tek yapabildiğim sana et döner almak yahut su böreği ağrıların gitse ya gözümü her kapadığımda yanımda çektiğin acılı anlar gözümün önüne geliyor