7 yaşımda olduğum için korkmaktan başka hiç bir şey düşünemiyordum. Ailemin telaşını ve korkusunu anlayamamıştım o zamanlar. Babam çaresizce bakıyordu bana elinden hiç bir şey gelmiyordu fakat o akşam eve geldiğinde beni yarın hastaneye zütüreceğini söyledi. O akşam dedem kardeşimle beni alıp Molla Arap Camii'ne akşam namazına zütürdü. Namaz kılmayı bildiğimizden değil tabi dedem ne yapıyorsa bizde taklit ettik. Dedem cami hocasına tanıyormuş meğer çağırdı bizi başladılar bir şeyler konuşmaya.Biz de o sırada cami avlusunda bir aşağı bir yukarı oyalanıyorduk. Hocayla dedemin konuşurken beni izlemelerinin sebebini şuan anlıyorum tabi. Hocanın beni ve kardeşimi yanına çağırdığını hatırlıyorum ve bize adakikalarca dua okuduğunu. Tabi o dualara ihtiyacı olan sadece benmişim ya.Neyse eve döndük ve ananem ve annemin bana 1 kaşık pasiflora verdiğini hatırlarım uyuyabilmem için.O yaşta bir çocuk için sakıncalı olabilirdi bu fakat buna gerçekten ihtiyacım olduğunu düşündüren bir şeyler vardı ortada. işe yaramadı değil tabiki kafamı yastığa koyduğum gibi uyumuştum o gece ama..