Sesimi duyan annemle babam hemen yanıma geldi ve bana ne olduğunu sordu fakat o sırada beni daha da korkutan şey babamın benim yanı başımda ağzımdan çıkacak sözleri beklerken annem sanki bir şeyler görür ya da duyar gibi odamızın kapısından içeriye bakıyordu. Sonra o da yanıma geldi ve ben gördüğüm şeyi anlattım oydu o kadındı yüzde yüz emindim bundan.O gün okulda camdan dışarıya bakarken bana dakikalarca bana bakıp sırıtan kadın bu gece odamın kapısında dikilmiş yine aynı yüzle bana bakıyordu. Annem ve babam kardeşimin de olaylardan etkilenmemesi için beni oturma odasına zütürmüşlerdi ve onun uyuması için babam başında bekliyordu.O gece annem ve ben beraber uyuduk babam da benim yatağımda kardeşimle beraber yatmıştı. Ertesi sabah kalktığımda anneannemin ve dedemin geldiğini gördüm. Benim kalktığımı görünce dedem hemen koşup sarılmıştı başlamıştı öpmeye bizi. Yüzünden gülümseme ekgib olmazdı fakat anneannemde bir şeyler farklıydı sanki çok yorgun ve üzgün gözüküyordu. Kardeşime sarıldı öptü fakat bana aynen şöyle seslenmişti gel bakayım sen yanıma.Şimdilerde anlıyorum o bakışları ve ses tonunu. Sanki birisi derdinizi anlamış ve ona paylaşmasını beklermiş gibiydi. Bende başımdan geçen her şeyi anneanneme bir bir anlattım.Ben anlattıkça anneannemin de korktuğunu sanki bir şeyleri biliyor gibi baktığını hatırlarım. Gözlerinde resmen eyvahlar olsun bakışı vardı tabi ben o zamanlar bunu böyle anlamıyordum aksine o yaşta birinin de korkabileceğini düşünüp rahatlıyordum. Fakat hiç de öyle değildi. Anneannem herşeyi anlamıştı...