Küçücük oturma odasında 1-2 tane mum babaannem halam ben ve kardeşim oturuyorduk. Yaklaşık iki saat içinde babam da gelmişti eve. Akşam yemeği yedik fakat elektrikler hala gelmemişti ve o can sıkıntısı kardeşimle benim uykumuzu getirdi. Annemin yataklarımızı açmasıyla uyku moduna geçmiştik.Her gece olduğu gibi evdekiler bizi birer birer öpüp iyi geceler dedi ve çıktılar odadan.Çok iyi hatırlıyorum o gece içimde tuhaf bir sıkıntı vardı ve ilk defa uyuyamıyordum.Bir sağ bir sol bir sağ bir sol derken döndüm cama ve dışarıyı seyretmeye başladım ev tam o sırada birinin bana seslendiğini duydum. Soluma döndüm odamızın sonunda kapının dibinde babaannem duruyordu.Bi elinde mumuyla bana bakıyordu fakat hiç bir şey söylemiyordu. Bakışları uyumadığım için bana kızar gibiyde ve bende hemen her çocuğun o yaşta yaptığı gibi uyuma numarası yapmaya başladım.Bir kaç dakika geçmesine rağmen gözümü hafifçe araladığımda babaannemin hala orda durduğunu görebiliyordum, mumun ışığı da duvarımızı aydınlatıyordu...