ulan bir allah kulunun çok darlamasıyla ayrılıyorum, belki onu bi süre özlüyorum sonra unutuyorum falan ama insanın rahat rahat canı gönülden kendisini dinleyecek bi karşı cinse ihtiyaç duyması çok sakat beyler. derdini sevincini paylaşacağın özgürce sevişebileceğin bir insan için önce o insanı sevmen gerekiyor. duygusallık olmadan da bir gibe yaramaz kabak tadı verir işte. o yüzden duygusal bağı da kuruyosun ama bi süre sonra "ulan giberim seni de sevgini de bi rahat bırak dıbına koyduğumun kızı" diyip patlıyosun. döngü tekrar başa sarıyor. derdimi gibeyim ben neden böyle memnuniyetsiz bir pekekent oldum