çocukları sevmiyorum. hatta onlardan nefret ettiğim bile söylenebilir. hele ki biri ağzını am gibi açıp anırmaya başladığında o ağıza balyozla vurmak istiyorum.o ses kulaklarımı gibiyor. çirkin suratına elimin tersiyle geçirmek istiyorum veledin. onun yerine babasıyla göz göze geliyorum ve gülümsüyorum 'çocuk işte, şeker şey' ifadesiyle. kimi zaman böyle yapmacık gülümserken mağaza vitrinlerindeki yansımamı görüyorum. gülümseyen asosyal bir züt deliğinden farksızım.