anlattığı hikayeyi de şöyle özetleyeyim; köy hizmetlerinde çalışan biriydi o amca, gerektiği vakitlerde barut depolarında nöbet tutardı, tabi küçücük yer dağ tepesinde hep tek kişi olurdu, yaz aylarına kadar böyle devam ederdi çünkü yaz aylarında terör vs. gibi şeyler yaşandığından belli köylerde.. neyse dediğim gibi bir gece barut deposunda nöbete kalacağı için çıkıyor evden, biniyor arabasına. yol dediğin şehir içi her yer 10 dakika biz diyelim 45 dakika alsın onun tepeye çıkması.. diğer çalışanla selamlaşıyorlar vs o gidiyor falan bizimki çay demliyor direkt kendine.. sigara içmeyen biri olduğu için e havada soğuk, içeride takılıyor. işte vakit geçe dursun 2 bardak 3 bardak çay giderken uzaktan davul zurna seslerinin geldiğini fark ediyor. dediğim şehirde öyle zurnalı davullu düğünler çok nadir olur işte oynamalı yok çalgılı vs.. ve gece yarısını da geçmiş saat bizim amca iyice kıllanıyor.. çıkmış dışarı ne dönüyor diye bakmaya, ses sanki uzaktan bir yerden yankı yapıyor gibiydi diyor, böyle bir kalabalık insan sesi var mı yok mu desem bilemedim fakat davul zurna sesi geldiğine eminim diyor.. dediğim şehir eski ipekyolunun geçtiği yerlerden biri.. tam o tarafa doğru kafasını çeviriyor ve altları beyaz böyle havlu desen havlu değil kefen desen kefen değil, üstleri de ateşe benzer şeyler görüyor çember etrafında. sanki halay çekiyorlardı diyor tabi korkudan direk içeri girip kapıyı kapatmış. bu amca da dinine çok bağlı bir de fazla iyimser biri olduğundan hikayeyi bu şekilde bitiriyor tabi biz o zamanlar donumuza sıçacak haldeyiz gece saat geç olmuş daha eve dönmeye gideceğiz falan ohoo..o güne dair hatırladığım tek detay biz evden çıkarken ahmetin rahmetli amcasının yüzüme bakışı... o suratı hiç unutamıyorum, bizi de çok severdi aslında ama o an sanki nefret ettiği birine nefretini gizler ama bir yandan da kendini tutamaz ya hafiften belli eder, aynı o şekilde bakmıştı bana...