Bizlerden nefret etmelerinin sebebini biraz olsun anlayabiliyordum. Çarkı döndürmek yerine yavaşlatmaya çalışıyorduk. Klagib bir insan hayatından farklı olarak vergilerle ve ödemelerle dolu bir hayatımız yoktu. Bazılarımız harcamalarını en aza indirirken, bazılarımız çalarak ihtiyaçlarını karşılıyordu. Bazılarımız do it yoursef felsefesinde ilerlerken, bazılarımız takas veya kaçak ticareti kullanıyordu. Vergi alamadıkları her şeye nefret duyuyorlardı. Uyuşturucu satıcısı olmanın cezası adam öldürme cezası ile aynı düzeyde, buradan anlaşılıyor ki devlet para alamadığı her şeye düşman kesiliyor. Kendi vücudunuzu pazarlarken yakalanırsanız hapse girersiniz ama devlet kontrollü işyerlerinde aynı işi yaparak sigortalı işçi olabilirsiniz. Devletlerin ahlak kavramı yoktur. Onların istediği tek şey kendisinin devamlılığını sağlamak ve para akışı bulmaktır.
Artan vergilerden şikayetçiyseniz tütün sarmayı öğrenin, alkol almak yerine yapmayı deneyin. Devlet satamadığı bir şeyden vergi alamaz. O üzerimize geldikçe daha gelişmiş çözümler bulacağız. Bizler benzer şeyleri sevip aynı şeylerden nefret eden insanlarız. Birbirimizin varlığından habersiz, her gün aynı kaldırımlarda yürüyoruz. Duvarlara sembollerimizi doldurmalıyız. Üzerimizde sembollerimizi taşımalıyız. Daha fazla gizlenmek yerine burada olduğumuzu belli etmeliyiz. Bizler sanıldığı kadar az değiliz. Öfkemiz ve nefretimiz ortak, isteklerimiz ortak. Daha iyi bir gelecek sağlayamayabiliriz ama başkalarının hayallerini suya düşürebiliriz. Bu yüzden kara bayrağın altında toplanmalıyız. Ne efendi ne köle!