akşam eve dönmeden önce hakikaten gidip bi telefoncuya gösterdim, işin garibi o telefoncuyu da tanıyordum amk.. adam "nerden buldun sen bu telefonu" falan dedi, bende babamın bi işi karşılığı aldık falan dedim.. neyse inceledi telefonu, içini falan açtı ve nerden anladıysa "anakartı yanmış bunun" dedi.. bende nasıl olur daha 2 günlük telefon falan dedim, klagib telefoncu üç kağıdı amk ne kadar tanısakta insanı gibiyolar ayak üstü.. ne kadara yaparsın falan dedim, o zamanın parasıyla 200 tl falan istemişti ki şuan bile çok para amk bende naptın abi biraz indir falan dedim, "babanla gelirsen yardımcı olurum" falan dedi ne alakaysa amk neyse geri zütürdüm sıtkı abiye, söyledim abi bu kadar istiyor falan o da "kimmiş la o falan" dedi, bende geri verdim telefonu, "nasıl arkadaşların beğendi mi" falan dedi.. bende o an utandım amk nerden anladı falan diye düşünüyorum, o da "utanma olm bizde genç olduk hava atmayı sevdik" falan dedi.. bende gülümseyip beğendiler abi dedim, o an gözüm tekrar telefon kabına takıldı herhalde eski telefonunu takmıştır falan diye düşündüm, "senin olsun ister misin" falan dedi bende saçmalama abi kaç tllik telefon falan dedim, "bende var bak" diyip başka bi n95 gösterdi amk.. benimde o gün gördüğüm ilgi (özellikle kızlardan) çok hoşuma gitmişti, normalde kimsenin gibine takmadığı biriydim ama yine de abi olmaz falan diyip verdim telefonu, "iyi sen bilirsin ama telefonun dükkanda, istediğin zaman gel al * " falan dedi.. bende sağolasın abi diyip eve çıktım, yatağa uzanıp düşündüm acaba kabul etsem mi diye.. ve her şey bu kararı almamla başladı..