ahh ahh neler neler ölümü hayatında hiç bir zaman bir seçenek olarak görmemiş kişiler bu konu hakkında ne kadar da rahat konuşuyorlar.Bir de böyle insanlar sevgililerine ben senin için deli oluyorum gibi sözler söylerler ne kadar romantik keşke bir de deliliğin neye benzediğin gerçek delilerin ne kadar acı çektiklerini bilseler. Hayatı keşke herkes sizin gibi vasat düşüncelere sahip kişiler gibi yaşayanlarla dolu olsa. Keşke bu vasat düşüncelere sahip insanlar diğerlerini azıcık olsun anlamayı denese ama böyle düşünen insanlar sadece kendi uya bilecekleri kuralları sistemleri yapmadılar mı bu sistemlerde kurallarda bizim gibi insanlara güzel bir hayat yaşaya bilmemiz için hiç şans tanımadılar mı.

Kişiliklerimiz arasında dağlar kadar fark var. Hayata umutla bakan birisi ölümü göze almış birisini asla anlayamaz empati kurmak o hayatı yaşadığın ve o hayatın tüm acılarını hissettiğin anldıbına gelmez.Sen şimdi kalkıp ailenden birisi öldüğünde hissetiğin acıyı hayatı boyunca yalnız olan birisinin acısıyla kıyaslarsın. Halbuki ortada kıyaslanacak bir şey yok yalnız olan insan senin o hissettiğin acıdan çok daha fazlasını her gün hisseder üstesinden gelmesi de seninkinden uzun sürer.Sen önünde kocaman bir yannan var seni gibip bırakırlar yalnız olanların önünde bir yannan vardır onu ölene kadar giberler.