Çektim bi sandalye bir de çay getirdiler önüme başladım beklemeye.
Mimiklediği gibi 2-3 dakikaya "kardeş kötü alacaklılar gibi geldin" dedi gülerek.
Hep alacaklarım konusunda utangaç olan benim bu huyumdan biri bahsetmişti sanki Nurettin abiye.
"Abi estağfurullah" dedim kafamı arkaya atıp.
"Takılıyorum kardeşim" dedi ve "odaya geçelim istersen?" diye devam etti.
"Olur abi" dedim takıldım peşine.
Ben geçen parayı elden teslim ettiğim yazıhaneden bozma "yazane"ye geçecez sanarken üst katta ufak bir odaya geçmiştik bile.
Yanında kasa olan bir masanın olduğu bu züt kadar odada bana gösterdiği koltuğa oturup paracıklarımın elime geçmesini beklemeye başladım.
Nurettin abi "Bulut... Bulut... Bulut... " diyerek kasanın içindeki 7-8 zarfı sırayla kasanın içinde inceliyordu.
Sanırım benim gibi kendisinde parası olan birileri daha vardı.
"Heh... Buluut... Buyur kardeşim hayırlı olsun" diyerek A4 kağıt ebatındaki zarfı masaya koydu.
"Abi saysam ayıp olmaz değil mi?" desem mi diye düşünürken Nurettin abi "kardeşim bi say paranı. Ekgib olmasın ben yanlış saymış olabilirim. Sıkıntı olmasın. Ne demişler yolda bulsan sayacaksın" dedi.
Az önce parayı nasıl saysam diye kıvranan ben "yok abi ya bizde güven esastır" demiştim bile...
Haspam...
Bu artistliklerimden çektim zaten ne çektiysem...