Evet beyler bundan 8 yıl önce vefat eden dedeme yaptığım huur çocukluğunu sizlere anlatmak istedim. Neyse lafı fazla uzatmadan konuya giriyorum. Son bir kaç yılını bizim yanımızda geçiren nur yüzlü, iyi niyetli, namazında, niyazında olan kendi halinde bir dedem vardı. Eve Cami'den her gelişinde bize (çocuk olmamama rağmen) çikolata alan geleceğimiz hakkında öğütler veren (tabi ben bunların hiç birine kulak asmazdım) öpüp, koklayan iyiliğimizi düşünen dağ gibi bir adamdı. Dedemin bu son yıllarında ise ben ergenlikte nirvana yapıp, yolda gördüğüm kızları, evde düşleyerek mastürbasyon yapıyordum. Rahmetli dedem beni her ne kadar dine, ilime teşvik etmek istesede, ben dedemin bu laflarını gibime bile takmıyorum -tamam dede. Diyip geçiştiriyordum. Sıradan bir yaz ayında biz uyurken, dedem beyin emboli atması sonucu hayatını kaybetti ve ben o gün cenabettim düşünsenize beyler ben nasıl bir huur evladıyımki dedemin cenaze namazını cenabetken kıldım.