Kuponu makineye attı makinanın başında oturan tıfıl.

Sonra bana çevirdi baygın bakışlarını ve “Kardeş misliyi işaretlememişsin” ters ters bakarak.

Ukala ukala “evet nasıl işaretlendiğini bilmiyorum” dedim.

“Abi nasılı mı var kaç paralık oynayacaksan şu alttaki kutulardan karalayacaksın işte” dedi kuponun altında misli yazan yerin altında “2, 3, 5, 10…” diye sıralanmış kutucukları göstererek.

Kasaya doğru hafiften eğilerek, “breymın, bana orada 5000 yazan kutucuğu bul ben de orayı karalayım o zaman” dedim artist artist.

Anlamadı başta.

“5000 liralık oynayacam. Ona göre sen neresi işaretleniyorsa işaretle kardeşim” dedim.

“Abi bir kerede 5000 liralık oynanmaz ki iddaa’da dur bekle ben senin işini halledecem” dedi ve makinanın başındaki sandalyesinden ayağa kalkıp telefon elinde hem bir numarayı arayıp hem de bakışlarıyla etrafı taradı. Az gerimizde birileri ile sohbet eden 40-45 yaşlarında mahalleden yıllardır gelip geçerken gördüğüm ama ismen tanımadığım birisi çalan telefonda kasadaki çocuğun adını görünce hemen bize doğru döndü eliyle “hayırdır?” anldıbına gelen işaretler yaparak.

Kasadaki keko ile adam konuşmadan gözleriyle anlaşabiliyordu.

Bizim keko da adama “yok abi sıkıntı ama bi gelsene buraya” manasında mimikli bi bakış yollayıvermişti. “Nasıl bir şey lan o?” demeyin, var öyle bir bakış, gözlerimle gördüm.