Gözyaşlarım durunca boş boş otobüs zeminini izlemeye başladım, bi ara başımı kaldırıp ona baktım.

bordo bir kapüşon giymişti, boyu uzundu. Kulaklıkları kulağında bir şeyler dinliyordu. Tipik bir liseli erkekti ama sesi dünyalara bedel olarak kalmıştı kafamda. Kadınlar ihtiyaçları olan anlarda yanlarında olan erkeklere hemen bağlanırlar, bu yüzden lütfen diyorum bakın destek olun.

birkaç durak geçti ve o inmek için harekete geçti. inmeden önce düz bir suratla "kendinizi üzmeyin lütfen" dedi ve ben de "teşekkür ederim" diye mırıldandım.

ama aklımı kaybetmiş haldeydim, Allah'ım o nasıl bir yüzdü öyle... O nasıl bir güzellikti, çölde su bulmuşsun gibi bir güzellik.