3 sene boyunca sevdiğim ama o beni arkadaşı gibi gördüğü için söyleyemediğim kızla bi gün beraber yürürken cesaretimi toplamış, söyleyeceğim sözleri hazırlamıştım.

O bana o sırada okuldaki arkadaşlarından biri ile ilgili yaşadığı sıkıntıyı anlatıyor, şimdiye kadar bu konuda kimsenin ona gelip bişe sormadığını, herkesin onu suçladığını,bi tek benim onun yanımda olduğunu söylüyordu.

Onun evinin önüne gelmiştik, artık yukarı çıkacaktı,tam gözlerinin içine bakıp:
”ben seni 3 senedir deliler gibi seviyorum, sen bana gelip erkek arkadaşınla kavganı anlattığında da, onunla sinemaya, kafeye gittiğinde yaşadıklarınızı anlattığında da gözyaşlarımı zorla tuttum,sen yanımdan gidince ağladım. Şimdi ne dersen de istersen bi daha konuşma, istersen ben seni ne olarak görüyorum senin yaptığına bak de. istersen hiç bişey demeden evine çık, istersen vur bağır çağır ama ben seni seviyorum, hem de hayatın boyunca kimsenin seni sevemeyeceği kadar seviyorum" diyecektim.

Ben konuşmaya başlamadan o konuştu:
Ya bugün benimle bu kadar yürüyüp beni dinledin, derdime ortak oldun ya yine,ne desem az sana. Kardeşim gibisin benim ya gel sarılim sana…

Hayat işte sonra akşam eve git. Dünden kalan pilavı ısıt ye…