işe giriş evraklarını toparlayıp, görüşmeden 2 gün sonra sabah 9.30’da iş yerime gelmiştim.
ilk günler oryantasyon hesabı bana boş beleş gelen “işin püf noktaları” temalı eğitimlerle geçiyordu.
Müşteriden kredi kartı bilgileri nasıl istenir, sattığımız ürünleri nasıl olduğundan daha iyi gösteririz, telefonda müşteriye nasıl güven veririz…
Yani “Biz bu adamları nasıl giberiz”in kibarcası…
Öyle lafın gelişi değil, cidden adam gibiyorduk.
Bu o dönem 30 TL’ye satılan nar paketi, 20 TL’lik bir adet gram altın ve piyasa değeri taş çatlasa 300 lira olan bir adet çin malı tablet.
Kaç para?
900 TL.
Vay dıbına koyayım!
500 lira kâr…
Ondan da 30’unu bize veriyor prim diye, kaldı mı sana kemiksiz 470 lira!