Deliriyordum sanırım. Kendime konuşuyordum. Bir kolumla diğer kolumdan tutup kendimi sürüklüyordum.

Akıl hastanesinde aklımızı mı iyileştiriyorlardı?
iyi de benim bir aklım yoktu.

Sadece doğruluğunu tartışmadığım fikirlerim vardı.

O gün her şeyim tam olduğu halde dışarı çıkmak istedim. ilk defa.

Kaç yaşındaydım?
Bilmiyordum.

Önemi de yoktu. O zaman bunu da düşünmemeliydim.