Duşa girdim ve batikon ile duş aldım. Her tarafım cam kesiğiydi. Tetanoz olarak ölmekten korkuyordum ama ölmekten korkmuyordum.

Yatağımın üstündeki cam kırıklarını yere attım ve bir tane bira açtım kendime.

Geçmişimi düşünmek istedim bir an. Bir şey hatırlamadım. Gerek de yoktu zaten. Çünkü insanın hayatında öyle anlar olur ki ne hatırlamak ne de çaba sarf etmek bir işe yarar. Ben de o anların birindeydim.

Perdelerim güneşten eskimişti. Elbiselerimi kestim ve kendime yeni bir perde yaptım.
Eski perdeden de kendime elbise diktim. Nereden öğrenmiştim dikiş dikmeyi?

Önemi var mıydı? Tabi ki de yoktu. O zaman düşünmemeliydim.

Düşünmedim de.