yazayım.

hayatımın kötü ilerleyen bir döneminde bir kadınla tanıştım. 3 yıldır tanıyorum. bu üç yılı tek kelime ile özetlersek:

1. yıl: benim kendime güvenimin kırıldığı, yapayalnız kaldığım kısım.

2. yıl: benim kendime olan güvenimi büyük ölçüde kazanıp, hızlı seyreden hayatıma geri döndüğüm kısım.

3. yıl: radikal kararlar alıp, rehberimi tamamen sildiğim, kendimi özgür bırakıp yeni sulara yelken açtığım kısım.

birinci senede, henüz daha yaralarımı saramamışken bir iki kere bakışlarını yakaladığım bir kızla konuştum. reddedildim. bunu kabullenip, kıza karşı ilgimin azaldığını ve konuşmamamızın daha iyi olacağını söyledim.

ikinci senede, geçmişim peşimi bırakmadı diyebiliriz. kız, benim etrafımdaki birirleri tarafından rahatsız edildi ve kavga çıkacak boyuta geldi. halledildi, benim tarafımdan nefretle anıldı ve yeni düşmanlar edinildi.

üçüncü senede, kızın ben etraftayken normal davranmadığını hissedebiliyorum. her ne kadar elimde somut delil yoksa da, bu böyle.

kıza karşı büyük bir nefretim var. kedi uzanamayacağı ciğere mundar der hesabından çok, yapılanı hazmedemedim.

tüm bunların yanında, ara ara bana baktığını hissedebiliyorum. dediğim gibi sevmiyorum.

istediğim, kızı avucumun içine alıp canını yakmak. ama nasıl yaparım, fikrim yok. onun için yardım istiyorum...