devam ediyoruz...

lucifer karşımızdaydı, cehennemden çıkmıştı ama nasıl. tanrı izin vermeden bunu nasıl yapabiliyordu.
lucifer'i ilk defa espri yapmadığı bir anda görüyordum. gözlerinde kutsal kitaplarda bahsedilen o kibir vardı. buna dönüşmüş müydü, yoksa özüne mi dönmüştü?

bize dönerek açıklama bekleyen bakışlarımıza karşılık konuştu...

benden bir açıklama bekliyorsunuz, biliyorum. size açıklamam şu; güçleniyorum çocuklarım. çok güçleniyorum. tanrı özgür irade verdiği her varlıkta gücünden kullanır. ve insanlık, artık bana ait.
bencillik, ahlaksızlık, özgürlük gibi doğru kavramlar nihayet fedakarlık ve nedensiz iyilik gibi kutsal kitap çıkması kavramları yenmeye başlıyor dünyada. bu dünyada nihayet insanlığın yarısından biraz fazlası benim tarafımda. benim öğretilerimi uyguluyor. bilmeden benim gibi düşünüyor.
bu ne demek biliyor musunuz? cehennemin alevden kapılarını yıkıp geçtiğim gibi, cennetin gümüş kapısını da yıkıp geçeceğim demektir. tanrı hala benden güçlü ama artık

artıktan sonra susup gözüme baktı tamamlamamı istercesine.

ben; ama artık onunla savaşabilecek kadar güçlüsün.
lucifer; doğru genç adam. ne zagrisya düzlükleri ne cennet, bu son ve tek gerçek savaş olacak.
müge; dünyaya ne olacak.
lucifer; dünya bunların hepsinin tam ortasında. dünya bunu yaşayacak, bu savaşın kalbi, özgür iradeli varlıkların, yani sizin gezegeniniz olacak...
ben; sonra bunca kaosu nasıl durduracaksın.
lucifer; insanlığın hafızasından bu bölüm alınarak. unutmak özgürlüktür.

o ilk defa bu kadar güçlüydü. ya da yine değişik hallerinden biri miydi?
tüm bu düşünceler eşliğinde o'nu içeri davet ettik, ve salonda biraz önce konuşan o kin dolu ve güçlü varlık kendisi değilmiş gibi, art arda espriler yaptı.