Uzaktan çocuk çığlıkları geliyordu. Gözlerimi açmaya çalıştım. Çok parlaktı. Belim ve boynum fena halde tutulmuştu. Gözlerim ışığa alıştıktan sonra ayağa doğruldum.

Sabah olmuştu. Hatta belkide öğlen. Çocuklar neşe içinde salıncaklarda sallanıyor, kaydıraklardan kayıyordu. Serçe parmağımla gözlerimde biriken çapağı temizledim. Bir anda ilerde oturmuş bir çocuğun elindeki cüzdan dilkatimi çekti. Benim cüzdanıma ne kadar benziyor diye düşünürken Elimi arka cebime attım. Yoktu. O anda aklım başıma gelmişti. Soyulmuştum. Ne bekliyordum ki? Bana dokunmadıkları için şanslıydım. Bütün duyularımı kaybetmiştim sanki. Hepsi yavaş yavaş geliyordu. Önce duymam keskinleşti, sonra görmem ve koklamam. iğrenç bir koku vardı üzerimde. Alçak herifler üzerime işemişti. Yüzümü ekşittim. Pislik içinde yüzen ben olmuştum. Dün onlara acıyordum, şimdi kendime.

Çoçuğun yanına gidip cüzdanımı alırken kimliğim hariç hiçbir şeyin olmadığını gördüm. Cüzdanımın gizli bir bölmesi vardı. Her ihtimale karşı oraya 20 tl koyardım.

O parayı ordan aldım. Acaba bu para halamın yanına gitmeye yetermiydi. Ana yol biraz ilerdeydi. Bir taksi geliyordu. insanlardan uzak durmaya çalışıyordum. Gerçi korkum 100 metre uzaktan farkedilirdi. Kokarca gibi kokuyordum. "Lanet olsun" dedim. Bulunduğum yere üç kız geliyordu. Koca izmirde taksi yoktu. Şansıma tükereyim. Kızlar yol kenarına gelip yanımda beklemeye başladı. Kokuyu anlayıp bana bakmaları uzun sürmedi. Hepsi yüzünü ekşitmişti. Bana "iğrençsin" der gibi bakıyolardı. O ana kadar üzerimdekileri farketmemiştim.

Oğlanlardan biri kendi eski elbiselerini bana giydirmiş benimkileri giymişti. Kendi kendime söylendim. "Hakettin sen bunu Alp. Daha beterini hakettin hemde."

Esrar bütün duyularımı etkisiz hale getirmişti. Dikkatimi toplayamıyordum.

Kızlar hala iğrenç bir şekilde bana bakıyorlardı. Onlara döndüm.

"Ne hiç birisi sizin üzerinize işeyip elbiselerinizi çalmadı mı?"

Bu soruyu ben mi? sormuştum. Cidden uçmuştum ben. Hemde çok yükseklere.