23.Bölüm
...

Bir oyun parkına geldim. Banklardan birine oturdum. Belki geceyi burda geçirecektim. Bilmiyordum. Kafamı düşünceler sarmışken karşıdan gelen iki evsiz gördüm. Ellerinde plastik torba. Büyük ihtimalle tiner veya bale.

Bıyık altından güldüm. Aptal herifler. Bir işe girip çalışsalar adam gibi bir yaşamları olurdu. Kıyafetleri bir düşkene göre gayet iyiydi. Hatta benden pek farklı olduklarını söyleyemem. Sadece kirliydiler. Pislik içinde yüzüyorlardı.

Ama önemsememek iyiydi. Umursamamak. Unutmak. Uyuşmak güzeldi, yoksa neden yapsınlardı ki.

Gelip yanımdaki boş banka oturdular. Ben ellerimi bacaklarıma dayayıp onlara doğru döndüm. Güldüm. Biri diğerine dirsek attı. ikisi birden hayırdır mânasında bakmaya başladı.

Korkusuzdum. Belki aptaldım, ama geri dönüş yoktu.

"Sigaranız var mı?"

Oğlanlar birbirlerine bakarak güldüler. Arada bir ellerindeki torbadan ciğerlerine o şeyi çekiyorlardı. Oğlanlardan biri konuştu.

"Paran var mı?" Elimi arka cebime attım. Cüzdanımdan bir ellilik çıkarıp iki parmağımın arasına sıkıştırıp oğlana uzattım. Çocuk parayı elimden doğrulurken

"Baksana tatlı çocuk seni uçuracak bir şey var elimde. Hemde bilete ihtiyacın yok. istermisin?"

"Içmayı hep sevmişimdir." Güldüm. "Neden olmasın."

Çocuk elini pantolununa atıp bir sigara paketi çıkardı. "Al bakalım" dedi be bir paketi bana uzattı. Büyük ihtimalle esrardı. Paketin içinden bir tane aldım. Azıma zütürdüm. Oğlana elimle çakmak ifadesi yaptım. Sigaramı yaktı.

Şimdi yerine dönmüş plastik torbasından çekmeye devam ediyordu.

Şimdiye kadar sigara içmemiştim. Esrar içiyordum. Yine güldüm. "Çok aptalım ulan ben" dedim. Sigarayı içime çekirken. Nasıl çekildiğini bilmediğim için keskin bir öksürük geldi, ciğerlerimden. Boğazım yanıyordu. Ama her çekişimde biraz daha az öksürüyordum. Boğazım daha az yanıyordu.

...

Bitmişti. Kafamın hiç bu kadar boş olduğunu görmemiştim. Sanki her şey boşluktaydı. Tertemiz hissediyordum. Kafam rahattı. Bırakın başkasını kendimi bile düşünmüyordum. Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu. Açık tutmak her an daha da zorlaşıyordu. Sanki göz kapaklarımda bir ton yük vardı. Daha fazla dayanamadım. Gözlerimi karanlığa bıraktım.