artık

tahammül edemiyorum çok güçsüzleştim..Git gide artan ÖLÜM isteği bittiğimi itiraf ediyorum ..Her gün boğazımda biriken yumru sesimi çıkartamıyorum artık ..Tek yapabildiğim yumruğumu sıkıp geçmesini beklemek ama geçmiyor ..Düz yolda yürümek bile zor geliyor .. O her kötü olduğumda gittiğim deniz kenarları parklar artık yabancılaştı bana ... öylece bekliyorum ilerlemeden çarpmadan olduğum yerde sadece bekliyorum şimdi ne için ağlıycam onu bekliyorum ... düşüyorum yere kaldıran yok ..sonra ayağa kalkacak gibi oluyorum sonra tekrar düşüşümü izliyorum ...
Yine dört duvar arasında anlatıyorum hızlı hızlı herşeyi o boş duvarlara sonra dinliyorum belki cevap verir.. vermiyor sonra tekrar anlatıyorum .tekrar ve tekrar ..sonra ağlamaya başlıyorum anlıyorum yalnız olduğumu .. sarılıyorum yastığa sesim duyulmasın diye sıkıyorum dişlerimi ...
Artık yağan yağmurlar o dinlediğim şarkılar da temizlemiyor kalbimi .. iyice battim o bataklığa .. nasıl inandım beni sevdiklerine .. öldürdüler beni ..
Acı çekerken tek yapabildiğim ağlamak ..
Kimseye ihtiyacım yok diyorum yalnız da ayağa kalkabilirim diyorum ama olmuyor ..kendimi kandırıyorum .belli bir yerden sonra kalkamıyorum ..
iyilik yaptıkça kötü şeyler yaşıyorum haketmedim ben bunları ..Dinmiyor artık hıçkırık seslerim.. Her gece çaresizce ağlıyorum çıkış yolum yok yapabileceğim bir şey yok ..
Çaldığım her kapı kapandı ..

Yine çöktüm duvar kenarına dinliyorum o en sevdiğim şarkıyı ağlıyorum her zaman ki gibi düşünüyorum ne zaman bu hale geldim diye ama bulamıyorum cevabını .
Sadece sarılmak istiyorum ama oda olmuyor ..

Saat 02.16 ve güneş hiçbir zaman benim için doğmayacak...