2. Bölüm "Ciddimisin Sen?"

Ben bu kıza nasıl aşık olmuştum? Çok saçma geliyordu. Umudum yoktu. Onun gibi popüler bir kızın bana bakma ihtmali dahi yoktu.

O gün okulda, bütün gün Deniz'i düşündüm. O güzel saçlarına dokunmayı, onu öpmeyi, elini tutmayı, tenimde nefesini hissetmeyi.

Çok aşık olmuştum. Aşık olmuş ne kadar kötü diye geçirdim içimden. Meğerse içimden değil dışımdan söylemişim. Ders Türkçeydi. Herkes dönüp bana bakıp kıkırdadı. Hoca aşırı tepkili davranmıştı. "Ayağa kalk oğlum" dedi, kalktım. "Sen bu tiple nasıl aşık oldun lan" dedi.

"Ulan muallak sanane benim tipimden" diyesim vardı. ilk defa bir lafın altında fena halde ezilmiştim. Sesim çıkmadı. Oturdum yerime. O gün boyunca hiç konuşmadım okulda sırama yattım. Hep onu düşündüm. Aklımdan hiç çıkmıyordu zaten. Bugün söyleyecektim. Kabul edip etmemesi umrumda olmazdı. Zaten türkçe öğretmeninden işittiğim kelimeler canımı çok yakmıştı.

Daha ne kadar yanabilirdi, bilmiyordum. Okul bitti. Zil çaldı, okulun kapısının önünde beklemeye başladım. Çok geçmeden etraflarında bir sürü erkekle çıktılar.

Erkekler birbirleriyle yarışıyordu. Deniz'e bu kadar yakın olmaları beni çıldırtıyordu. Sahip olmadığın ve belkide hiç olamayacağın birini kıskanmak ne kadar saçmaydı.

Belki o ellere başkası dokunacaktı. Teninin sıcak mı soğuk mu olduğunu başkası bilecekti. Gözlerinin içine bakıp seni seviyorum diye başkaları söyleyecekti.

Kanıma dokunuyordu. Sanki bütün dünya onların etrafınızda dönüyordu. Böyle havalı olmaları gayet doğaldı. Bunlar eve doğru gitmeye başladılar. Peşlerinden bir an olsun ayrılmadım. Deniz Ece'yi evine bıraktı. Öpüştüler felan klagib vedalaşma.

Sonra bu tek başına kaldı. Arkasından yetiştim. "Deniz" diye seslendim. Arkasını döndü, "Efendim" bi an duraksadı "Alp" dedi. Eğer kıza açılmayacak olsam orda bayılır kalırdım. içimden aman Allahım bu ne güzel bir ses" dedim. Deniz gözlerini kıstı. "Teşekkür ederim" dedi. "Ben bunları neden içimden söyleyemiyorum ya" dedim.