[11]
Çantamı hazırlayıp üzerimi değiştirdim. Odanın kapısını sessizce açıp koridora çıktım. Kimseye görünmek istemiyordum. Muratın odasına son kez bakıp bakmamak konusunda kararsız kalmıştım. Muratın kapısının önüne kadar gittim.Tam kapıyı tıklatacaktım ki vazgeçtim. Hızla merdivenlere doğru yürüdüm.ilk basamağı inmiştimki ‘ Semih’ diye bir ses geldi. Sesi duyar duymaz kalbim tekrardan hızlanmaya başladı. Arkamı döndüğümde Murat odasının kapısına yaslanmış bana bakıyordu. Gözlerinden gözyaşı gibi siyah bir şey akıyordu. Yüzü diğer zamanlara göre çok daha fazla beyazdı. indiğim basamağı çıkıp gövdemi Murata çevirdim.Bir şeyler söylemek istiyor gibiydi. Sonrasında Murat bana doğru bir adım atıp ‘hepsi benim hatam’ dedi.Ne dediğini anlamamıştım. ‘Ben gidiyorum Murat’ desemde beni duymamıştı. Odanın içinden çıkan bir kol Muratı bileğinden tutup odaya çekti. Murat tekrar odasına girdiğinde kapı sert bir şekilde üstüne kapandı. Muratın aklını iyice kaybettiğine ve artık benimde aklımı kaybetmeden bu evi terk etmem gerektiğine o an karar vermiştim.Alt kata indiğimde kimseler yoktu. Hemen avluya çıkıp hızlıca yürümeye başladım. Paşanın kulübesinden geçerken aklıma geçen gece gördüklerim geliyordu.Son bir kez dönüp eve baktım. Muratın odasında yanıp sönen o tuhaf ışık vardı ve Muratın ağlamayla karışık çığlık sesleri dışardan rahatça duyuluyordu. Adımlarımı yola çevirip hızlıca köy meydanına gittim. Göl kıyısındaki çocuklardan birini gördüğümde şehir merkezine gitmem gerektiğini söyledim.Çocuk düğüne az bir süre kala nereye gittiğimi sorunca ‘şehirden birşeyler alıp döneceğim’ dedim. Merkeze inmek için yoldan geçen arabalara el atmamı söyledi. Akşam saatleri yaklaşırken şehire indim ve terminale gidip istanbul biletimi aldım.

Sona geliyoruz beyler başlığı şukulamayı unutmayın.