[8]
Akşam yemeğinde kimse konuşmuyordu. Herkes Murata neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Yemeğin sonunda akşam üzeri Muratın odasında gördüklerim hakkında bana sorular sordular. Muratın annesi söylediklerime inanmak istemiyor, anlatırken her seferinde emin olup olmadığımı soruyordu.Bu gün gördüklerim benide oldukça etkilemişti. Artık Muratı eski arkadaşım olarak göremiyordum.Bir an önce düğünün olup bitmesini ve ailemin yanına dönmeyi istiyordum. ibrahim amca yemekten sonra tekrar Muratın odasına çıktı. Murat yine kapıyı açmamıştı. Geç saatlere doğru herkes odasına çekilince bende istemeyerek odama çıktım. Kapıyı kapatıp kilitledim. Gördüğüm onca şeyden sonra ev halkına belli etmemeye çalışsamda korkuyordum. Yatağa uzanıp uyumaya çalıştım. Işığı kapatmadığım için uyuyamıyordum. Kalkıp ışığı kapattım. Tekrardan yatağa uzandım.Bir ara derinlerden konuşma sesleri duyuyor gibi oldum. Sesler Muratın odasından geliyordu. Murat sanki biriyle konuşuyordu. Konuşması bittiğinde bu seferde Paşa havlamaya başladı.Çıldırmak üzereydim. Kalkıp tekrardan ışığı açtım. Aşağı baktığımda Paşa öteye beriye saldırıyor yerinde duramıyordu. Sanki yabancı bir hayvan görmüş gibiydi. Paşayı izlerken odamın ışığı kapandı. Perdeyi bırakıp odanın içine baktım. Hemen tek hamlede ışığı açtım.Ne yapacağımı düşünürken yan taraftaki konuşmaların sesi artıyor, Paşa daha fazla havlıyordu. Odadan çıkıp ibrahim amcaları uyandırmanın doğru olacağını düşündüm. Odamdan çıktığımda Muratın odasının kapısı açıktı. içerde yine o ışık vardı.O tarafa bakmadan ibrahim amcaların kaldığı odaya doğru yürüdüm.Tam odanın kapısını tıklatacakken arkamda ‘Semih!’ diye bir ses duydum. Sesin sahibi çok iyi tanıdığım, arkadaşım Murattı.Tam arkamdaydı. Nefesini ensemde hissedebiliyordum.Her nefes verişinde ortalığa kötü bir koku yayılıyordu.