[5]



Kapıyı açtığımda az önceki ışıktan eser yoktu. Muratı tam olarak göremiyordum. Işığı açtığımda Murat yatağın üzerinde sırt üstü yatıyordu. Kıpkırmızı olan gözleri nerdeyse yerinden çıkmışçasına tavana bakıyordu. Neler olduğunu anlamadan yanına gidip ‘Murat ne oldu iyimisin?’dedim. Cevap vermedi. Hala hızlı hızlı nefes alıyor ve tavana bakıyordu. Elimi omzuna attığımda birden kafasını bana çevirip bana baktı.Tam anlayamadığım şeyler söyleyip bağırmaya başladı. Bağırdıkça ağzından dayanılmayacak kadar kötü kokular çıkıyordu. Daha fazla dayanamayıp ‘ibrahim amca!’ diye bağırdım. Sesimi duyan ev halkı saniyeler içinde Muratın odasına geldi. Onlarda neler olup bittiğini anlamaya çalışıyordu. ibrahim amca bana dönüp ‘ ne oldu?’ diye sordu. Bende olanları anlattım. Annesi ve ablası ağlayarak sürekli Murata sorular soruyor, ondan cevap bekliyorlardı.Tam o sırada Murat kuvvetli bir şekilde tüm nefesini verip gözlerini kapadı. Herkes o korkuyla Muratı sarsmaya başladı. Fakat kontrol ettiğimizde nefesi normal alıyordu. Birden bire uyanıp ‘Anne?’ dedi. Muratın sesini duymak herkesin içine su serpmişti. ‘Ne oldu niye ağlıyorsunuz?’ diye sordu. Dakikalar önceki Murat gitmiş yerine tanıdığımız çocuk gelmişti. Benide yatağının başında görünce yatakta doğruldu.Her tarafı sırılsıklam terlemişti. Tuhaf ve uykulu gözlerle bize bakıyor neler olup bittiğini anlamaya çalışıyordu. Kimse konuşmayınca horlama seslerini duyduğumu ve başına bişe gelmesinden korktuğum için odasına geldiğimi söyledim. Murat da iyi olduğunu uyumak istediğini söyledi. ibrahim amca ‘tamam şimdi yatalım sabah olunca herşeyi konuşuruz.’ dedi. Odadan çıkıp kendi odama geçtim. Hala az önce gördüklerimi anlamaya çalışıyordum. Muratın bana söyledikleri, kırmızı gözlerinin yuvalarından çıkmışçasına bakışı bende şok etkisi yaratmıştı. Zorda olsa uyumaya çalıştım. Uykuya daldığımda dışarıdan sabah ezanının sesi geliyordu.