Erkenden inen karanlığı, soğuk ve nemli havası, bitip tükenmeyen kalabalığı, balık ekmekçisi, tavuk dönercisi, bir milyona çiçek satan çingeneleri, dilencileri, şehir hatları vapurları, sarı dolmuşları, Haydarpaşa’sı, trenleri, sahili ve trafiği katleden otobüsleri ile Kadıköy’de tipik bir sonbahar akşamıydı. Yoğun bir iş gününün ardından ajanstan çıkmış, Rıhtım Caddesi’nden, Yazıcıoğlu’nun oradaki fast foodculara doğru yürüyordum. Niyetim, birçok akşam yaptığım gibi Şöhretler’de bir sosisli veya ıslak hamburger atıştırıp 19:00 otobüsünü yakalamaktı. Bu yorgunlukla eve kapağı bir atsam iyi olacaktı.