[11]
Cem ve Kadir çığlık içinde bağırıyorlardı. Bilal ise şoku atlatır atlatmaz farları kapattı. Hepimiz titriyorduk. Karşımızda gördüğümüzün ne olduğu bile belli değildi.Cem Bilale hemen farları açmasını söyledi. Bilal yapmayınca kendisi ışıkları açtı. Gitmişti.Az önce karşımızda dikilen şey eski yerinde değildi. Bilal tekrardan kontağı yokladı fakat araba hala çalışmıyordu. Arabada artık herkes panikteydi.En sakinimiz Bilal bile ne yapacağını şaşırmıştı. Tavandan yeniden sesler gelmeye başlayınca Cem yeniden tavana yumruk atarak küfretmeye başladı.Ben ise içimden dua ediyor yaşadıklarımın kabus olduğunu düşünüyordum. Kadir de dua etmeye başladı.Cem’e tavana vurmayı bırakıp dua etmesini söyledim. Arabanın üstünde olan varlık aşağı inmiş yan camlardan arabaya saldırmaya devam ediyordu.Bir ara kafamı kaldırıp dışarı baktığımda pençe gibi elleriyle cama hızlı darbeler indirdiğini gördüm. Vurduğu kısımlar kanla boyanıyordu. Pençeleri kanlıydı. Sesler bir süre sonra kesildi. Dışardan çıt sesi gelmiyordu.Tek duyduğumuz hızla alıp verdiğimiz nefeslerdi. Bilal tekrardan kontağı çevirdiğinde araba çalıştı. Hayatımda hiç bu kadar korku ve mutluluğu bir arada yaşamamıştım. Hemen gaza yüklenip bir iki patinajdan sonra aracı karda sürmeye başladı.Ben geldiğimiz yoldan sapmadan en yakın kayak merkezine sürmesini söylesemde o nereye gideceğimizi benden iyi biliyordu.O kadar mutlu olmuştukki herkesin yüzünde tebessüm vardı. içinde bulunduğumuz olayın şokundan neler yaşadığımızı bile sorgulamıyorduk. Kimse konuşmuyordu. Herkes yola bakarak Bilale daha hızlı gitmesini söylüyordu.Bir ara aniden önümüze bir hayvan fırladı Bilal fren yapsada mesafe durmak için yeterli değildi.Ön camın sol tarafı hayvanın çarpmasıyla çatlamıştı.

Sona geliyoruz beyler başlığı şukulamayı unutmayın.