Ben de, “öyleyse karımı bırakın,” dedim. “O size bir zarar vermedi,” diye bağırdım. Kahkaha ile karışık, “artık çok geç, alabiliyorsan gel ve kendin al,” diye O da bana gürledi. “Tamam,” dedim korkmadığımı göstermek için ve evden çıktım. Sesimi olabildiğince gür çıkartarak, “size son defa şans veriyorum, karımı bırakın!” dedim. Reisleri karşıma geçerek bir kahkaha attı ve “yoksa ne yaparsın?” dediği anda elimdeki Gümüş suyundan birazını hemen reisin üzerine fırlattım. Böğürerek bağırmaya başladı ve geriye kaçtı. Bu beni daha cesaretlendirdi ve “bırakın diyorum,” diye tekrar ettim. Canı çok yanmış olduğu belli olan reisleri yerlerde yuvarlanıyor ve hala üzerindeki gümüş suyunun değdiği yerlerden dumanlar tütüyordu. Elimdekini havaya kaldırarak, “size söylüyorum,” diye olabildiğince sert bir ses tonuyla sözlerimi yineledim. Reisleri diğerlerine dönerek karımı bırakmalarını istedi. Ellerinden kurtulur kurtulmaz karım koşarak bana geldi ve sarıldı, korkudan zangır zangır titriyordu