Selin sessizliğe bürünmüştü son zamanlarda. Bende iyice depresyon moduna girmiştim. Çok can sıkıcı bir durum. Sigara tüketimim her geçen gün artıyordu. intihar düşüncesi kafamda yer etmeye başlamıştı.

ilk dönem bitmiş ikinci döneme girmiştik. Bir gün son ders yanıma geldi Beren. Çıkışta konuşabilir miyiz dedi. Reddemedim tamam dedim. Çıkışta herkesin sınıftan çıkmasını bekledik en son biz çıktık. Yürümeye başladık. Konuşmaya başladı;

Beren : Neden uzak durmaya çalışıyorsun benden?

Ben : Yoo, çalışmıyorum.

Beren : Yalan söylemeyi hiç beceremiyorsun dedi ve gülümsedi.

Bende gülümsedim, sonra farkettim. Silindi yüzümden gülümsemem. Geçmedi. Maalesef gene geçmedi.

Beren : Uzaklaşma benden. Muhteşem bir arkadaşsın. Derdin ne? Abimden mi çekiniyorsun? O seni bütün arkadaşlarımdan çok seviyor. Yapma lütfen.

işte sorunda bu ya güzelim. Muhteşem bir " ARKADAŞIM "

Ben Peki tamam dedikten sonra durdu ve sarıldı.

Sarılma bana be Gül Pembem. Çektirme bana bu ızdırabı. Yapma bana bunu. Hiç mi anlamıyorsun halimden sana köpekler gibi aşık olduğumu?