Akşam eve geldiğimde; “karıcığım bugün çok güzel bir gündü ve biliyor musun artık kendimi daha iyi hissediyorum,” diyerek onun tekrar güvenini kazanmak için elimden geleni yaptım. “Üstelik size bir sürprizim var,” diyerek eve dönmeden uğradığım otobüs terminalinden memlekete aldığım otobüs biletlerini verdim. “Anneni, babanı özlediğini biliyorum. Çocuklara da bir değişiklik olur,” diyerek aldığım biletleri verdim. Sevinç ve şüpheyle bana baktı ve “bak bizi gönderip, yine hayallerinin peşinden gitmek için yapmıyorsun bunu değil mi?” diye sordu. Bu beklediğim bir soruydu. Elbette onu kabul etmeyerek içini rahatlatıcı şeyler söyledim. Biletler ertesi gün için olduklarından o gece güzel bir uyku uyudum