Tam fırlatacağım sırada birden bire kuvvetli bir rüzgâr ve ormanın uğultusu çıktı. Rüzgârın bitmesini bekleyip taşı fırlattım ve aynı anda ağacın dalını vurduğumu gördüğüm halde, 2 çocuğumda birden bire çığlıklar atarak ağlamaya başladı. Ne olduğunu anlamak için çocuklarıma baktım küçük çocuğumun kafası arkadan yarılmış, büyük çocuğumun ise kolunda büyük bir yarık ve her yerleri kanlar içindeydi. Eşim, “ne yaptın sen,” dedi ama hayır ben taşı ilerideki ağaca fırlatmış ve hatta onu vurduğumu görmüştüm. Zaten imkânsız bir şekilde küçük çocuğumun başı arka taraftan yara almıştı. Yine oturma şeklimize bakılırsa ondan sekip gelen taş bana ve eşime değmeden diğer çocuğumun koluna gelemezdi. Bu bütün fizik kurallarına aykırıydı. Etrafa bakındım bizden başkada kimse kesinlikle yoktu. Ama o sırada kanlar içindeki ve feryat ederek ağlayan çocuklarımın durumundan dolayı hiç lafı uzatmadan küçük oğlumu kucaklayıp doğruca hastaneye koşturdum.