Katlanma gücümü kaybettim. Hiçbi şeye katlanamıyorum artık. Eskiden sessiz sakindim. Şimdi sinir hastasıyım. Önce basit bişeye sinirlenip içime atıyorum. Birine sinirimi yansıtınca vicdan azabı çekiyorum. içime ata ata dağ oldu artık. Bunalıyorum dayanamıyorum hiçbir şeye. Çıkıp oturup ağlıyorum bi yerlerde kimse görmeden sonra sorarlarsa iyiyim. tak iyiyim. Geberiyorum burda ama söyleyemiyorum. Söylersem etrafımda kimse kalmaz. Bu his nedir bilmem ama dıbına koyim böyle işin. Hayatımda 1 kez sevdim. Adam akıllı öyle çıkar için değil. Tercih edilmedim. Herkesin 2. Planı oldum. Hep yedektim. Hergün içim yandı kimse dönüp bakmadı yüzüme. Kimse gelip sıkıntın ne demedi. Ama ben dedim. Dedim ve kaybettim. Umudumu inancımı çabamı sevdiklerimi hayatımı kaybettim ama kimse takmadı. Kimsenin umrunda değildim. Sonum ya içinden çıkılmaz bir bunalım yada bitmek bilmeyen bir umut olacak. ikinci şoktan şüpheliyim ama insan bekliyor işte. Neyse gözlerinize sağlık buraya kadar okuduysanız. Biraz olsun içimi dökmek iyi geldi.