Ben: hocam,  bayağı samimiydik fakat küstük .  Ama pişman oldum şu anda . Ne olur söyleyin ki , ona ulaşabileyim.

Hoca: Dediğim gibi cansunun ebevenyleri bunu arkadaşları ile paylaşmamız için özellikle ricada bulundular. Bunu sana söylemem oğlum .

Ben de sırtımı dönüp, boynumu büküp gittim. Okulun bahçesinde banka oturdum. Onunla ilk buluştuğumuz, evine gitmeden önce beni beklediği yere baktim.

Hemen aklıma geldi ve koşa koşa o banka gittim. Önce bi uzaktan izledim, baktım ki iyice aklıma geldi.

Onun oturduğu kısmın yanına geçtim .  Ve karşımdaymış gibi konuşmaya başladım.

; Ben seni sevmeye bile kıyamadım. Senin gözlerine bakmaya doyamadım.  Masmavi gözlerin vardı , içinde kayboldugum. Yolumu bulup çıkamadım ...

Epeyce konuştum .  15 dakka filan sürmüştü . 

Akşam olmuştu eve gitmemiştim hala.  Ailem merak ederdi . Eve geçerken , ınt kafenin önünden geçiyordum .
( Bilen bilir ressam şevket dağ i.o var esenlerde , orda 4 yolda pastahane var. Ordaki bimin arka sokagindaydi.  Hala açık mı bilemem)

Elimi cebime attım , 35 kuruş param vardi. 15 kuruş daha olsaydı girip bakacaktım Hotmaile. 

Eve doğru yürürken , her türlü şeyi kabul etmek zorundasın artık diyordum kendi kendime.

Muhtemelen kaza geçirdiler ve annesi ya da babası vefat etti. Yahutta babasının tayini tekrar cıktı diye düşündüm . Ya da kendilerine babasının işine yakın bir ev aldılar

Ama neden tayinini saklasınlar ki ? Ya da yeni ev aldiklarini neden saklasinlar ?Kesinlikle  kötü bir şeydi bu. Iyi bir şey olduğu hiç aklıma gelmiyordu ...