Şimdi şöyle bir şey var. Yaş ilerledikçe insan artık ciddi bir şeyler yaşamak istiyor. Sahte sözlerle sahte samimiyetle veya kendini geliştirmiş olmanın verdiği avantajla kendini karşıya pazarlamakla olmuyor.

Kaprislerden uzak, doğal ve içten bir ilişki istiyor insan bu saatten sonra.

Tam geldi aha bu diyosun ya o seni istemiyor eyvallah diyip kabuğuna çekiliyorsun. Ya da istiyor sizi mutluyum diyosunuz ama nedense hep sonu aynı yere varıyor. Bu da artık bıkkınlık hissi uyandırıyor.

Bizi tüketen de bu.