Bebekler, kendilerini istedikleri sonuca zütüren sesleri tekrar ederek dili öğrenmektedirler ve dil gelişimi “Taklit” yolu ile olmaktadır. Pekiştirilen sesler öğrenilir, pekiştirilmeyen sesler ise söner. Skınner “kelime”yi sözel davranış olarak ele almaktadır. Dünyanın her yerindeki bebeklerin aynı evrensel sesleri çıkarmaları ve i her ikiz çocuğun farklı zamanlarda konuşmaya başlamaları davranışçı kuramın dil gelişimine ilişkin savının çok güçlü olmadığına işaret eder. Ama buna rağmen bazı varlık isimlerini ve basit ifadeleri davranışçı kuramın öngördüğü biçimde öğrenildiği söylenebilir. Bu kurama göre çocuk bir takım sesler çıkarır.Örneğin rastgele “baba, anne” der ve o anda yanında olan kişinin sempatisi ile karşılaşır, gülümseme alır, ilgi görünce o sesleri çıkarmaya devam eder.