eyvallah kanka da işte bize küçükken arkadaşlığı dostluğu böyle öğrettiler hiçbir insana arkanı dönme dediler. artık ahlakıma işledi galiba bilmiyorum olan hep bana oluyor. sürekli her şeyi içime attım ata ata doldum şimdi mideden hastalandım. bilmiyorum belki alkolden belki sigaradan ama bi türlü karşımdakini kıramadım bu güne kadar. sadece 1 kere hayatımda bir tek kişiye arkamı döndüm o da beni satmıştı zaten. şu an ki 1-2 dostum var onlar nasıl satmadı bilmiyorum. bi olay yaşadık lisede 11 12 falandım anadolu lisesinde benim sevdiğim bi arkadaşım sevgili yapmıştı o aralar izmirde olanlar bilir narlıdere de tepe mahallesi vardır ne kadar çingen kürt varsa orda yaşar. yanlış anlamayın amacım ayrımcılık değil ama halen o mahallede her ay ya otobüs yakarlar ya cinayet işlerler öyledir yani orası neyse arkadaşın sevgilisi de orda oturuyodu bir gün arkadaş kızı bırakırken bi iki tane bizim yaşıtımız herifler laf atmışlar arkadaş da kavgaya tutuşmuş bi güzel dövmüşler bunu. sonra onların bizim okulun ordaki okulda okuduğunu öğrendik (narlıdere de bi meslek lisesi) o zamanlar da aynı böyleyim dedim kardeşimize saldıranları ziyaret edelim (tabi o zamanlar baya mafyavari raconlar taklar püsürler saçma saçma dizilerin etkisinde kaldığımızdan) neyse gittik okul çıkışına bi park vardı orda bizim ne kadar tanıdık varsa okuldan topladıydık bekliyoruz geldi bunlar ben konuştum dedim benim kardeşime böyle böyle yapmışınız hayırdır dedim tabi bunlar mitozla bölündü bütün okul bunu gören bizim (dayak yiyen arkadaş dahil) topladığımız herifler kaçtı ben bide o dediğim dostlarım kaldık 20 kişiye 4 kişi daldık bi güzel dayağımızı yedik malum sonra polis geldi kaçtı herkes bizde uzadık sonra o dayak yiyen arkadaşla bi daha görüşmedik o kalan dostlarım şu an kardeşim gibidir. neredeyse tek arkadaşım onlar. şimdi 22 yaşındayım ve gözüm anca açıldı ama dediğim gibi huyum bu bırakamıyorum. fikirlerin için teşekkür ederim. galiba bundan sonra öyle olmaya çalışacağım.