10. sınıfın yazı boyum uzamış sakallarım hafif çıkmaya başlamıştı. Güreşe başlamış hafiften evde calistigim agirliklarla sıkı fit bir vucuda sahip olmuştum. Ömerle konuşuyorduk kaydımı aldırabilirim kardeşim dersler tak gibi bu gidişle bir gibim olmayacak benden diyordu. Ben sinavlardan once son gun calismayla kopya vb seylerle notlarimi surekli yuksek tutuyordum.
Ve 11. sınıf artık Ömer de yoktu. Samimiyetsiz huurlar ve gavatların içinde yapayalnız kalmış okulun ilk günü kafayı yiyicek gibi olmuştum. 2. gün sınıfa ufak tefek ama çok güzel vücudu olan bembeyaz tenli bir kız gelmişti. Tek benim ön sıram boştu benim yanımda Müdürün oğlu Osman oturuyordu kız önümüze oturdu. Saçlarının kokusu burnuma ksdar gelmişti. Osman karıya kıza bakmaz 2 yıldır aynı kızla çıkan bir çocuktu. Saf iyi dotadan başka bi gibimle ilgilenmeyen biriydi. Arada millet ona sataşır hep ben arkasında dururdum. Kimseye ezdirmezdim. Evlerimizde 2 sokak ötedeydi hep beraber gelip gitmeye başlamıştık. Sigarasi alkolu olmasada benimle gelir otururdu. Ne ben ona ic derdim ne o bana verde bir içeyim. Neyse beyler kız afetti benim bunu tavlamam gerekiyordu. Tenefüste yanından geçerken bir hoşgeldin nerden geldin falan muhabbeti yapip sirama gectim. Kiz ders baslamadan bana dönüp şey benim kitabim yokta beraber kullansak olur mu dedi ben de yanına geçtim. Tam aradığim firsatti yavastan tanisiyorduk babası polismis ankaraya tayinleri cikmis falanda filanda.. Asıl beni bitiren nokta ismiydi. Ceren... bunu öğrendiğimde sen kitabı al ben biraz arka sırada uyuyucam diyip sırama geçtim ve vurdum kafayı. Cerenle ayrıldiktan sonra 2 3 kez konuşmuştuk günden güne kendini toparlamisti. Arkadas gibiydik hicbir zaman eskiden bahsetmedik konuşmalarimizda 10 15 dakikalikti hep. Onu çok özlemiştim ama olmayınca olmuyor be beyler...