Mert çıktıktan sonra kolumdan tuttu. "Buraları hallederim, sen odana geç, kadını bekle." dedi. Odama geçtim. Eşofmanlarımı giyindim, uykum da yoktu. O sırada kapı çaldı, gittim. Lütfü ve kadın. Lütfü kadını kolundan tutup odaya itti. "Kolay gelsin ilteriş." dedi. Kapıyı kapattım. Geri dönmek isterken kadın önümde durdu. "Bugün uyumak istemiyorum." dedi. ittim ve odaoda ki koltuğa geçtim. Yanıma geldi. "ilteriş ben Meral." dedi. Bir şey söylemedim. Kafasını bana doğru yaklaştırdı. Gözleri dolmuştu. "Git Meral, dün ben senin çocuklarının ve kocanın öldürülmesinde aktif rol oynadım, hiç mi gururun yok." dedim. Yatağa oturdu ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. "Zaten bu hayatın ilk adımını seninle atmıyor muyum?" diye sordu. Bir şey demedim. "Sen yapmazsan başkası yapacak, en azından alışmak istiyorum, yapamazsam beni öldürecekler. Ölmek istemiyorum, kocamın ve çocuklarımın intikdıbını alabilme şansım varken istemiyorum." dedi. "Nasıl alacaksın intikdıbını." dedim. "Devlet var mahkemeler var." dedi. "Kimsenin gücü yetmez." dedim. "Denemeden bilemeyiz, ne olursun. Ölmek istemiyorum." dedi. Bana kısaca, beni kocamdan başka kimse gibmedi, senin bunu ilk kez yapıp bir nebzede olsa beni alıştırmanı istiyorum demişti. Kararsız kalmıştım. Yapsam mı yapmasam mı diye düşünürken, bana çaresiz bakışlarını gördüm. iyiliği için olacak mıydı yoksa olmayacak mıydı bilmiyordum ama "Tamam." dedim.