O günden sonra günler rutin bir şekilde devam ediyordu.
Irmakla bazen aramızda soğukluklar oluyordu...
Her zaman olmuştur bu 2-3 ay çok iyi gideriz sonra tartışır 1 hafta konuşmayız, sonra tekrar bir şekilde bir araya gelirdik.
Biz birbirimizi yıpratıyorduk beyler...
Bu kadar değer
Bu kadar sevgi
Bu kadar kıskançlık...
insanı bir saatten sonra yoruyordu gerçekten...
Ciddi bir tartışma yaşadık Irmakla.
Sebebini hatırlamıyorum...
Beyler her günümün birlikte geçtiği kızla aylardır konuşmuyor, birbirimizi görmüyorduk...
Zoruma gidiyordu bu durum.
Irmakla aramıza mesafe girmesinden yaklaşık 2 ay sonra şehirde güzel bir konser olacaktı fazlasıyla sanatçının çıktığı...
Oraya gitmiştim bende arkadaşlarımla, yoldayken sürekli aklımda Irmak vardı.
Acaba karşılaşır mıyız diye içim içimi yiyordu...
insanın sevdiğinden ayrı kalması zor be beyler.
Konser başlamış ben arkadaşlarımla eğleniyordum, orada da eskiden konuşmuşluğum olan bir kızı görmüş onunla takılmaya başlamıştım.
3-4 kişilik grup halinde eğlenirken karşıdan Irmağı gördüm.
Yanımda ki arkadaşlarım da durumları biliyorlardı ama Irmak onlarında arkadaşıydı.
Irmak geldi hepimize teker teker selam verdi.
Elini uzattı bana.
ilk defa tanışan 2 insan gibi...
Sanki birbirimizi tanımıyormuşuz gibi...
Uzattığı elini sıktım, yapmacık bir gülümsemeyle gülümsedim.
Beyler nasıl sarılasım var bir bilseniz.
O kadar fazla özlemiştim ki onu dayanılacak gibi değildi.
Kokusunu
Sarılışını
Gülüşünü
Her şeyini özlemiştim ama elimden hiç bir şey gelmiyordu...
Irmak ve ben ikimiz de fazla gururlu insanlardık.
Ne kadar değer verirsek verelim birbirimize duvarları yıkamıyor, birbirimize kavuşamıyorduk.
Kimse gelmiyordu birbirine
Hay gibeyim böyle gururu.