Amcamlar yeniden gelmişti. Amcam yatağımın yanında oturuyordu ağlamaktan gözleri kıpkırmızı olmuştu adamın. Serumu çıkartıp yatakta dikeldim, sakinleştiriciden olsa gerek gözlerimden sadece yaşlar süzülüyordu. Doğru düzgün ağlayamıyordum bile. Amcamla bir süre bakıştık hiç konuşmadık.
Ne o sordu ne ben söyledim öylece odadan çıkıp gittik. Yarınına babamın Cenazesine katıldık. Ne acıdır ki toplasan bir avuç insan etmezdi. Bide herşeyin üstüne Birkaç banka işlemini halletmek zorunda kaldım babam öldüğünden dolayı. Bana yetim maaşı gibisinden aylık 300 lira gibi salak bir ücret yatırılıyordu. sanki çok s*kimdeydi bu para hem olsa bile bir taka yaramazdı.
3+1 bi ev, eski model clio ve aylık 300 tl. işte ailemden geriye kalanlar bunlardı. Kader acımasızdı...
Tuğçeyi aradım. Açtı
+ Ne var dedi
- Tuğçe. dedim.
+ üç gündür ne arayıp ne sordun git ne tak yersen ye dedi. Ya anlamıyorum hiçmi umursamaz bir insan sevgilisini sen nasıl bir insansın arıyorum açmı...
- Tuğçee diye bağırdım telefonda.
+ Ne vaar diye bağırdı oda.
- Babam öldü. Bunu duyunca biraz daha sakin bir ses tonuyla ve telaşlı bir şekilde.
+ Nerdesin.. Nerdesin yanına gelicem dedi.
- Eski ev. diyip kapattım. Yatağıma yattım bir çocuk gibi hüngür hüngür ağlıyordum herşey bir şaka gibiydi sanki biraz sonra annem odaya girip bu odanın hali ne ? neden bukadar dağıttın diyicekti.
Babamsa içeriden karışma çocuğaa diye seslenicekti.
Ama yoklardı. ev sessizliğin içinde boğuluyordu. Çok geçmeden Tuğçe geldi. Kapıyı açtım içeri girip direk bana sarıldı ağlayarak. Bende oda ağlıyordu. Ben hayatıma oda bana ağlıyordu. Bir süre böyle kaldık odama geçtik yanıma oturdu kafasını omuzuma dayadı.
+ Artık sadece sen varsın Tuğçe dedim. Dolu gözlerle bana baktı.
- Ben senin herşeyin olucam artık. Ne gerekirse ara beni ne zaman istersen yanında olucam artık. dedi.
+ Özür dilerim dedim. Tabi neye özür dilediğim anlamadı.
- Hiçbirşey için özür dilemene gerek yok. herşeyim benim.. Aramasanda olur ben ararım seni dedi .

Kalkıp evi gezdim. Babamla annemin odasına girdim. Annemle benim fotoğrafım Babamın yattığı yatağın yanındaki komidindeydi ve yatağa dönüktü . Kimbilir belkide her gece bu fotoğrafa bakıyordu annemle konuşuyordu hatta benlede. Oturma odasının kapısı kapalıydı açıp baktım Etraf tozluydu belliki girmiyordu buraya. Benim son kalkıp gittiğim koltuğun üstünde evde kalan paralarım vardı hepsini üst üste düzenli bir şekilde koymuştu. oraya onları görünce dayanamayıp yeniden ağlamaya başladım. Paraları alıp yırttım.
- affet beni baba. diye bir süre olduğum yere çöküp ağladım . Tuğçe sesimi duyup yanıma gelip beni yine sakinleştirdi. Kalkıp mutfağa gittim. Tuğçe babamdan kalan bütün bulaşıkları temizlemişti. Mutfak masasının üstünde sonuna kadar dolmuş iki küllük tezgahın üstündede boy boy rakı şişeleri vardı.
Evi Tuğçeyle bi güzel topladık. Buzdolabını boşalttım. Çöp poşetlerine doldurdum. Bir umutla getirdiğim eşyalarımı yeniden toplayıp bi bavula koydum. Ve evime son kez bakıyordum. Annem ve babam evdeymiş gibi Hoşçakalın dedim çıkarken. Tuğçe bu lafıma aralıksız 20 dakika ağlamıştı.
Poşetleri çöpe attım. Ve Tuğçeyle arabaya binip yeni evime.. Evimize doğru yola çıktık.