Arka taraftan gelen tıkırtılarla kendime geldim bi kaç çingene vardı höst lan diye bağırdım hoşt ulan deyip kaçtılar bazen dolanırlardı bu civarda ama öyle kavgaya girebilecek cinsden değillerdi kardeşimi düşündüm yıllar önce bırakıp gitmişti bizi 7 sene önce 16 yaşındayken sebebi ise sigara içtiği için dövmemdi hiç anlaşamazdık zaten ama yine de o benim kanımdan benim canımdandı babamdan kalanlardan birisiydi her yerde aradım onu ama bulamadım kim bilir nerdeydi yaşıyomuydu , bi kaç gece gördüm annemi onunla babamın resmini almış koynuna gözyaşları kurumuş ağlıyor üzüldüm dertlendim başladım ağlamaya evin içinde dolanıyorum ama bi yandan da ağlıyorum etrafımdakiler hep derdi babana çok benziyosun diye babam çok yiğit mert bi adammış saygı duyulan birisiymiş etliye sütlüye karışmazmış ama haksızlık gördümü de yumruğunu masaya vurmasını bilirmiş bende öyleydim sakin takılırdım ama birisi ters bişey söylediğinde bakışlarımla bile o adamı söylediğine pişman edebilirdim mahalledeki çocuklarda severdi beni yaşıtlarım bile abi derdi çok kavgadan çekip çıkarttım onları zamanın da okulda az kurtarmadım onları bileğim hep kuvvetliydi babama benzeyen bi özelliğimde buydu insanlar benim yanımda güvende hissederlerdi zar zor hem çalışıp hem okuyarak liseyi bitirmiştim bi şekilde ama üniversite zamanıysa annem bi hastalığa yakalandı ona bakabilmek için üniversiteye gitmedim hamallık yaptım bir tırcı şirketiydi bina da yapıyolardı depolarında çimentolar tuğlalar vardı onları taşıdım 2 yıl annemin boğazından haram lokma geçirmedim her lokmasında alın terim bazısında ise kanım vardı.